نام : عبدالله
نام خانوادگی : جوادی آملی
تاریخ تولد : 1312
سال انتخاب : 1377
برگزیده شده در حوزه : پژوهش
منتخب دوره : پنجم
آیت الله جوادی آملی در سال ۱۳۱۲ در شهر آمل دیده به جهان گشود. پدرش ابوالحسن جوادی آملی از علمای شهر آمل بود.
استاد، علوم مقدماتی شامل نحو و صرف و معانی و بیان و اصول را در حد معالم از محضر مرحوم پدرش و از محضر حجج‌الاسلام مرحوم اشراقی، فرسیو، اعتمادی و رجایی (رضوان الله علیهم) در حوزة علمیة آمل آغاز کرد. شرح لمعه را در خدمت مرحوم حجت‌الاسلام میرزا رضا روحی و حجت‌الاسلام مرحوم طبرسی و دیگر استادان آن روز آموخت. بخش مهمی از قوانین الاصول را از محضر مرحوم آیت‌الله غروی که فقیهی نامور و استادی ماهر بود، کسب کرد و بخشی دیگر را از مرحوم حجت‌الاسلام حاج ضیاءالدین آملی فرا گرفت.
مکاسب را پیش مرحوم جابلقی و شرح فصوص را نزد فاضل تونی و رسائل و کفایه را خدمت سیّد عباس فشارکی تلمذ کرد. استادان دیگر ایشان در معقول مرحوم ابوالحسن شعرانی و مرحوم الهی قمشه‌ای بودند. مسائل عقلی را نیز به طور امالی (یعنی درس رسمی) در محضر حاج شیخ محمدتقی آملی آموخت که در قسمت اخلاق و فلسفه بسیار سودبخش بود. در سال 1335 با کسب اجازه از محضر آیت‌الله آملی عازم قم شد و در جوار حضرت فاطمة معصومه (س) و دیگر علمای ربانی، به حوزة فقه مرحوم آیت‌الله بروجردی و محقق داماد و حوزة تدریس فلسفه، تفسیر و حدیث حضرت استاد علامه طباطبایی (ره) راه یافت. اصول و مقدمه‌ای از فقه را نیز نزد امام خمینی (ره) آموخت. در زمینة فقه ارتباطش با مرحوم محقق داماد بیش از دیگران بود و طی سیزده سال و تقریباً تا اواخر عمر پربرکت وی- در محضرشان بود. حدود پنج سال نیز معاملات را در خدمت مرحوم آیت‌الله حاج میرزا هاشم آملی آموخت که ایشان در فن شریف فقه به ویژه بحث‌های معاملات فقیه ماهری بود.
وقتی از تهران به قم مشرف شد حوزة بحث اصول ایشان مجمع فضلا بود و چون خود حکیمی قوی و عارفی نیرومند بود مسائل اصولی را که جزو علوم اعتباری است و با قواعد عقلا و امور عرفی آمیخته است، چنان فولادین تحلیل می‌کرد که نمی‌گذاشت از حد جزمی که در محدودة علوم اعتباری نموده است، پایین‌تر بیاید.
پس از ارتحال مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی، مراجع آن روز عهده‌دار امور مالی طلاب شدند و این فقیه بزرگ فقط به تدریس و تهذیب پرداخت. پس از انتخابات انجمن‌های ایالتی و ولایتی جلساتی تشکیل می‌شد و همة علما در آن حضور پیدا می‌کردند و اعلامیه‌های مشترکی می‌دادند اما آن پرده‌نشین راز دیگری داشت.
با بضاعت علمی که خدای سبحان به وی ارزانی داشت، توفقی ایشان در تألیف فقه و اصول بیش از توفیقی بود که در تدریس آن‌ها داشت اما توفیق در تدریس فلسفه و عرفان بیش از تألیف این دو بود. از تقریرات درس اصول امام تقریباً یک دوره توسط ایشان نوشته شد، پنج سال درس خارج مرحوم آیت‌اللله میرزاهاشم آملی (ره)، دوازده سال فقه آیت‌الله محقق داماد و مقداری درس مرحوم بروجردی و فقه امام (ره) نیز به قلم ایشان تحریر شد.
برخی از آثار تألیفات آیت‌الله جوادی آملی عبارتند از:
1. هدایت در قرآن
2. عبادت در قرآن
3. مبدأ و معاد
4. ده جلد تفسیر موضوعی قرآن کریم